Unutulan

Ceviz bir sandıkta duran yüreğime

emanetim gibi gözlerinden

kehribar bir tespih yaptım saklıyorum

gümüşüne gülüşümü astım

ne ben gidebileceğim anlaşılan

ne sen kalabileceksin bundan sonra

süslü gece libaslarıyla örtülü

neticede ağulanmış bir balım işte

çatlamış dudaklarıma uzanan bu yol

yolcunun hasretinden mi

kalanın hasedinden midir nedir bilmem

bir türlü bitmek bilmiyor ömür

harmana düşmüş bir cüruf gibi aniden

alev alan bir kainatın ortasında

su kaplumbağaları gibi oradan oraya bakıyorum

uyku annemdir koynumdan uzak

intikamını almak için aşkın gece yarıları

şarkılar söylüyorum eksik makamlı

üstelik sazların bile bundan haberi yok

üç kadın var iki çocuk dahası büyük hüsran

haykırdım ardından sen ey unutulan

batırılmış kadırgaların kaptanı

boğulmuş şehzadelerin zalim hükümdarı

aşk ne ki nefesimden bile vazgeçtim