Unutulma Korkusu

ben sana rüya dedim,
sen bana kabus oldun
renk renk çiçekler ektim
sen zalimliğinden yoldun

bir pembe gül bile veremez miydin
sen bir umut beni sevemez miydin
şu kahbe dedikleri yalan bildikleri
ama yine de vazgeçemedikleri
kavanoz dipli,dibi kara kaplı dünyada
sen beni bir an olsun gözlerini aralayıp
gördüğünü belli edemez miydin?

aşk hep acı mı olmalı,hiç mi yok tatlı olma ihtimali
azıcık?
bir damlacık?
şu kadarcık bile mi yok?
çiğ köfte gibi midir aşk
hep acı
tatlıyla dahi kesilmeyen bir tat
ağzını büken karnını ağrıtan....
neyse benim derdim aşk olsa iyi
benim derdim aşk değil ki!
sensin umutsuz vakam
trafik ışıklarında olmayan rengim
sade kakaosuz dondurmam benim
ben seni çocuk gibi severken
sen beni hep cimcikledin
kalbimi hep silkeleyip kenara ittin
oysa ben aslında havalı
burnundan kıl aldırmaz
bencil biriydim.
geçtim ben de geçtim
hayatın içinden ipek bir ip gibi
yumuşakça hissederek
sonumu bilemeden
sonsuzlukta salınarak
avare avare geçtim...
gençtim.
cesedimi bile bulamayacağın bir devirde
yüz yıl sonra gel istersen
beni en kötü halimle an .

yeter ki hatırla,unutma e mi.