Unutulmaz Bir Hediyedir Ayrılık

Zannetme ki büyür insan
Cekerse bir baskasinin yüreginden ellerini
Sönmeyen bir cehennem atesi büyür o zaman icimizde
Tutusur yanariz bütün kaygilarimizla birlikte

Zannetme ki unutmaz insan
Sogudukca kalb, hayallerimiz üsür ve
Buz tutar donariz zemheri kokularinda
Iste o zaman büyüleniriz
Sevgisizligin ön kapisindan cikip giderken


Zannetme ki adalet sensin
Fingirdeyip oynastigin bu ayarin kantari
Unutma ki bir gün senide tartar

Zannetmeki peygamber cicegisin
Küflenip kokustukca icimde bir gül yapragi gibi sen
Canima istedigin kadar batir dikenlerini
Renksiz aciyor bagislamalarin artik

Zannetme ki iyilik perisisin
Kan kaybediyoruz affettikce
Ve tahammül cesaret veriyor kötülüge
Beklemek ahlaksiz kiliyor
Iskenceyi uzatiyor yargilar

Zannetme ki astim haddimi
Insanliga ne kadar aitsen
O kadar istedim seni
Benim oldugun kadar insanliga da bir armagansin

Ayrilik unutulmaz en güzel hediyelerden biridir