Unutulmuş Sözler

Biz;

yalnızca bir cevap ver,
bunlar aklımda.

Mavi, sarı,
zümrüt taşının etrafına,
yeşilimsi ördüğü ağdır,

nedir,
hatıralarımızı oluşturan ikilem.

ve nedir,
deniz etrafına inşa edilen beton binalar?

kavuşmadır rüyalarımız,
unutulmuşluk bir tür ölüm.

bana yalnızca bir cevap ver,
bir tek kalem ver,
sana sonsuz yazılar vereyim.

ayna pencere camı gibidir,
bazen hakikati görürüz,
bazen sadece bir yansıma,
ve bazen de sadece kendimizi görürüz.

Şehirler,
yüzünü gökdelenlere gizleyebilir.

Söyle;

fikrin boşlukla doluyken,
nasıl,
hayal kurabilirsin?
elinde silah varken,
nasıl,
zeytin dalı uzatabilirsin?

tüm dünyayı elde etmek isterken,
kör gözlerin nasıl görebilir?

sağır kulaklar,
nasıl,
duyabilir en güzel nağmeleri,

Ya Ben;

tüm kadılara aşık olursam,
nasıl,
bulabilirim Tanrının benim için yarattığını,

çıplak gözle güneşe bakarsam,
gölgeleri göremem.

Ya Sen;

kendini tanımadan,
nasıl,
başkalarını yargılaya bilirsin,

günahkar oldukça,
masumluk nedir bilemezsin?

gözlerindeki nefreti,
dudaklarındaki sahte gülümseme,
örtemez boşuna çabalama.

nefret ediyorum senden,
demiştin.
dün hatıralarıma uğradım.

gözlerinde unutulmuşluk
gördüm.

aşkımı küçümseyen sen,
hayatın bütün sırlarını çözdün mü ki,
ayrılığı arzularsın.
çünkü ben,
senin hayatının sırlarındanım,

sen iki yüzlüsün,
biri karanlık,
diğeri aydınlık..

kuşkusuz sen en acı hüznümsün,
tüm sevinçlerimi de esir aldın.

Yinede;

ruhunda garip kutsallık var,
gözyaşlarında mutluluk var,
hem de son sözlerinde....