Unutuluş Kapıları Açıldı mı

Ağlamaklı bir kadın sesiydi hayat
Zaman, bardağı boş verip
Doldur bunu diyor du
Mutluluk ağızlara bir parmak bal çalıyor
Bal tutan parmağını yalıyor du
Soluk bir ay acıları paylaşıyor du geceler de
Çorağını bildiğim çamur kadar berraktı hatıralar
Sırtımızda atlas kumaştan bir zırhtı yıllar
Her yıl dönümlerinde ışıklı panolarda yazılırdı keder
Ve her okuyuşta aynı hataya kurban keserdik
Gitmek isterken ırmağın büyülü sesine aldanarak
Unutuluş kapıları açılırdı ardına dek
Titrerdi karanlığın elleri kendiyle hesaplaşırken
Pişmanlığın buz gibi sessizliğin de
Görünmeyen ateşlerle yanıyor du varlık, içten içe
Varlık ,hiçlikle ikiz kardeş gibiydi
Yelken açınca sonsuzluğun gemisi
Nice kayıplarını toplayıp ömrün
Karda izler bırakıyorum belki beni bulurlar diye?

SEVGİLİ ŞİİR DOSTLARIM BEN BU SABAH AMELİYAT OLUYORUM BİR MÜDDET ARANIZDA YOKUM DÖNÜŞÜMDE TEKRAR PAYLAŞIMLARDA BULUNMAK DİLEĞİ İLE.
SEVGİLER