Unutuş Dahilinde

Gözleri hep aynı boşluğa bakardı kalbimde

Acılı fırtınaların soyisimini çalardı bakışları

Bir bana gülmezdi kalpleri

O imkansız adamların imkandan ayrı...

Ellerim kibrit çöpü kadar hatır görmezdi

Tutulmazdı

İmkansız bir düzenin duvardan kasıt

Görünmeyeniydim o adamlara

Her biri aslında bir kişi;

Bin imkansızlık...

Uçurdum eninde sonunda kalbimi ben de

Yalnızlığın ipine bağlı bir düzende

Çiçekler kalbime soldu

Gözler közümde unutuldu

Sevilmeye alışkın değil bu bünye

Saatin alarmı hep sevmeye kurulmuş

Yazık!

Geceler transparan bir kıyafette

Avuç içindeki bir öz güvenle

Unutuluşa soyunuyor

Sevmem ben öyle...

Mektubumu verin

Ayrılıyorum sevmelerimden...

Unutuş dahilinde

Fakat

Ve ama

Hepsi aynı anlamda

Çekildiniz rüzgarımın acıtan saçlarından

Bir peruk taktınız hep sevişime

Kel bile kalamadı imdatlarıma

Şarkı değişti son aynı

Sevmem ben öyle

Mektubumu verin

Ayrılıyorum sevilmeyişimden...

Bir rast makamı sigara tüttürüyor

Alkolün sek ve sadece suya değen kalbinden

Öpüyorum kırıkça...

İkiye ayrıldım ruhen

İmkan dahilinde imkansız kaldım

O adamlara

Aslında hepsi bir kişi;

Küf sıçratan aşkları tercih sebebi hancısı...

Yok sevmem ben öyle

Mektubumu yırtın

Ayrılıyorum günün aklıma siz saçışından...