Urfa'da Aşk (2)

Urfa da aşk başkadır.
Yandırır ilk kor düştüğünde!
Baharlık mı kışlık mı?
En büyük acılarla öğretir.

Dara çaker, yoklar sevdalıları,
Eğer birinin kalbinde, bir vesvese görürse.
Günübirlik aşkların şehri değildir,
Sıkar, boğar, yok eder!

Aşk Urfa'da başkadır.
Urfa da aşk başkalaşır.
Urfa'da aşklar hoyratlarda yaşarken,
Kemalleşir sevdalar.
Gözleri, ömre değerin gözlerindeyken
Urfa'nın sevda akşamlarında
Hoyratlar tek nefesle söylenir.
Kuytular yıkılırlar!
Kuş misalidir kalpler gönlündekine uyuklar!
Saklanmaz, utanılmaz, asla yardan kaçılmaz!

Sahiptir artık Urfa aşkına!
Ama hele bir ihanetini görsün.
Nemrut'a yaptığı ne ki
Gülü, diliyle ezene yapacağının yanında!

O şehir ki kaç Nebi'nin yoluna, kendi gönlünü sermiş!
Kaç Nebi toprağında Allah demiş, Hak demiş!
Rahman demiş. Mevla'm demiş. Tevvab demiş!
İbrahim'i bağrında ateşten alan Rabbim!
Kendi aşkını da, Urfa ya bir lütuf eylemiş.
Hak yoluna asırlarca çile çektiren şehir.
Sevdalı gönülleri efsunlar, dinlendirir.

Böyle ulu bir şehirde,
Aşklar başka yaşanmaz mı?
Toprağı Hakka sevdalı şehirde,
Gönüller, kuru kalır mı?
Urfa'da aşk her zaman aşkın tadında başlar,
Urfa aşkı yoğurur,
Ateş katar, toprak, katar, sabır katar.
Ve eğer nasibini alırsa sevdalı, aşkı Hakk'a adımlar.