Ürper/ten Çığlık

-yalnızlık ağacıydım ıssız ve ürkek
dallarımı aşk kırana dek-



aklımı çelen cılız kıvılcım büyüyor sonsuz alevlerle
ürperen günün arterlerinde yüksek gerilim
bütün tutkuların dört bir yanı ter
kamçılıyor kanımdaki yangınları çırılçıplak bir seher
artık bütün şarkılar pervasız
artık müstehcen bütün harfler...




söğüt dalı eğilip suyun berrak göğsünü öpünce
çiçek açıyor ruhum muzipçe gülümseyerek
uçsuz bucaksız coğrafyayı kat ediyor bir serçe
serçenin kanatlarında sevinç
bembeyaz bulutun içine gömülünce



saatin yüzünde güneş gezinirken
akrep teninde gururla taşıyor aşkın izini
yelkovan rüzgarı öpe öpe
geçiyor pırıltılı aşk denizini...


...


ateş seline değen gökyüzündeyiz
heyecanlı/umarsız
sabırsız fırtınaların son raddesindeyiz
keşfe çıkan eller arsız
kayıyoruz ıtır kokulu tepelerden tenha vadilere
içimizde ürperen kuş kanat çırparken enginlere
avucumuzdan bir şule sıçrıyor yüreğin seyir defterine



tenin alfabesinde fesleğenler sarsılıp titrerken
nü sözcükler yeşeriyor lavların geçtiği bahçelerde
ayın göbek ekseninde yıldızlar esrik
yürek çavlanında nefesler kesik
-yedi renge bürünüyor düş sesleri venüs gezegeninde-



zaman baştan çıkarken
kaç aşk nefes nefesedir
cennetle cehennem arasında mekik dokurken!