Usandim...

Her derde katlandım göğüs gerdim de
Feleğin bitmeyen oyunlarından usandım...

Acılarım bir gün olsun bitmek bilmedi de
Her kıvranışta kaybetmelerimden usandım...

Aç kaldım susuz kaldım aldırmadım da
Namert illetinin zulmünden usandım...

Her nazına her yaptıklarına sessiz kaldım da
Boynumu her bükmelerinden usandım...

Bin sevgime karşılık bir sevgi bulup yetinsem de
Her sevmelerimde terk edilişlerimden usandım...

Mecnun misali çöllerde yanmayı göze aldıysam
Yar bildiğimin Leyla olmamasından usandım...

Kader deyip olan haksızlıklara isyan etmedim de
Göz göre,göre kaderime kara çalmalarından usandım...

Bir ömrü hiç düşünmeden ayaklarına serdim de
Yalan sözlerle boşa geçen,çaldığın senelerimden usandım...

Yari en sevdiğim olarak taşıdım sinemde
Yazık bir pul kadar kıymetsizliğimden usandım...

Hasretlere gebe yaşayıp sabrımın zirvesindeyken
Bir selama çok görülmelerimden usandım...

Herkes gibi normal yaşamayı isterken
Mutluluklara çok görülmekten usandım...

Usandım ömrüm boyunca yıldım, bıktım
Bir fani kulum bende
herkes gibi mutluluk benimde hakkım...