Üsküdar'da Kâğıttan Gemiler

Etekleri yakamoz yakamoz
Işıklar içinde yine Kız kulesi
Yıldız kaydırırdık Salacak'ta eskiden
Tüm gökyüzü sanki bizimdi

Ah! O günler
Şimdi gelir mi geri?
...

Yoksun!

Kaç tanyeri kızıllığına şahittik oysa
Ellerinden hiç ayrılmazdı ellerim
Üşüyünce sokulurdun sol yanıma
Şimdi gölgene bile hasretim

Önceleri anlardım dilinden
Gözlerinin mavisinde değil Marmara
Bu gece, dalgalarda başıbozuk bir ritim

Gelsen yine yâr!
Öpse gözlerinden aşkla gözlerim
Öylece serilsem dizlerine
Karışsa nefesine nefesim

Hissetsem o kokunu ki, misk-i âmber
Fısıldasa bildik melodisini mavi
Yağmur yağsa şehre inceden
Sisleri dağılsa sensizliğimin

Gelmeyeceksin,
Gelemeyeceksin bilirim
Sabaha varırken gece Şehr-i İstanbul'da
Köhne bedeni , kızağa çekilmiş sandal gibiyim

İşte bu yüzdendir;
Bildiğim tüm lisanları unutmak isteyişim
Yine bu yüzdendir, söküp zihnimi yerinden
Paslı çivilerle, dilimi damağıma sabitleyişim

Yokluğunda şahitliği hükümsüzdür madem
Gözkapaklarımı da tenime dikmeliyim
Ta ki;
Toprak kokusu sinene kadar parmaklarıma
Senli şiirler emzirtmeliyim...