Uslanan Gönül

Bir dağın tepesinde bir gülde dikenmişim
Yollara ram olmuşum bu yüzden tükenmişim
Hali ahvalim bile benden ayanmış ama
Mutluluk yağmurunda ateşle yıkanmışım.


Terk ettiğim zamanı zararsız sandığımda
Nefes bile düşmanmış adını andığımda
İsyana isyan etmek açık beyanmış ama
Gözyaşlarım kurumuş toprağa bandığımda.


Özgürlük zindanında tutuklanmış esaret
İmkana varamadan düğüm olmuş basiret
Zaten geçen ömrümün özü ziyanmış ama
Yeni doğan her günü tetiklemiş cesaret.


Diken ki can içinde bir kalbe batıyorken
Hayaller uçurummuş önünde yatıyorken
Aşkın bütün harfleri kanla boyanmış ama
Papatyalar ağlamış güller fal tutuyorken.


Umudu kalkan yapıp kaf dağına yaslanmış
Güneşe diş bilemiş bir gölgede ıslanmış
Derde dermanı yokmuş yandıkça yanmış ama
Düşe kalka yürürken asi gönlü uslanmış.


ŞİİRLERİN ŞAİRİ...