Uslanmadın Ah Gönül

Karlar yağdı başına, için için köz oldun
Ateşlere atıldın, aldırmadın buz oldun
Kuruttular toprağın, kaynayan bir göz oldun

Uslanmadın ah gönül, yine coştun çağladın
Aşk ateşine düştün, yüreğini dağladın

Geceleri sabaha, uğurladı gözyaşın
Feryadın düğümlendi, durmadı hiç savaşın
Yorulmadı katlandı, onurlu dimdik başın

Uslanmadın ah gönül, yine coştun çağladın
Gurur saydın kendine, görünmezde ağladın

Hep vuslatı aradın,umuda yelken açtın
Küçücük yüreğinle, sen sevgiye muhtaçtın
Ne zaman ki yaklaştın, o zaman korkup kaçtın

Uslanmadın ah gönül, yine coştun çağladın
Vefasız bir sevdaya, gittin gönül bağladın