Usta

bir masal çocuğu giydirip soyunmuş ruhuma
umut kırıntısının peşine düşüp kapını çaldım
aç kapıyı usta
arka bahçede ağaçların dallarında kuş ölüleri
bir avuç toprak ver çürümesin dışarda

sahra esintisi boğazımda
düğümlenen duygular kum yağmuru
zehirli ekmek hamuru
avucunu kaldırıp geceye huzur devşir
aydınlık içir usta kana kana

kimseler duymadan şiirler oku
gün görmemiş imgeler gün çalsın
keçe ustası ellerinle alnıma pırıl pırıl yazı doku
sıyır kelimelerden saka kuşlarının suçunu

boynuma üç inci taktılar usta
lekelemesin diye elmas kesikleri
en naif yanım en acıyan yanım oldu gün dönende geceye
yaz kaçanda güze
isyan çığırtkanı içime gömülen kadın
bir avuç toprakta onun için
kuş ölülerinin yanına

arka bahçende toprak var değil mi
aç kapıyı
ve
kapat usta

şiir kokan nefesinle dualar et cehennem yolcusuna