Üstü Kalsın Yaşamdaydaydık
Üstü kalsın yaşamdaydık
---
Hepimiz birer çocuk,
Birer zamandık.
Gülünç zamana inandık.
Gülümsedik!
Bir o kadarda göz yaşına aşıktık.
Büyüdük...
Sonu biten umutların,
Kahramanı olduk.
Az güldük,
Çok ağladık!
Sonunda hep umutlardan olduk.
Hepimiz birer mutluluk fakiriydik.
En küçük mutlulukarın,
En görkemli imparatorluğunu kurduk.
Dilediğimizce sevdik,
Dilenerek sevildik.
En masum yalanarın tepesinde,
En umarsızca hayallerimizde,
Ruhumuzun çizgisini,
Yüreğimizin soluşunu,
Bulduk!
Elini uzatana teslim ettik,
Yaraları kabuk bağlamayan ,
Önce gülüşümüzü
Sonra yüreğimizi...
Kaç kez parçalandık !
Sayan oldu mu ?
Günleri üzerine örttük,
Gözyaşı nakşımızla ,
İlmik ilmik hasretle...
Yarınları giydik.
En bahtsız ümitlerimizle.
Oysa en samimi gülücüklerde,
Her gün kaybolduk.
Üstü kalsın yaşamın,
Yandaşlığında kendimizi hep,
Dışlanmış bulduk.
'Üstü Kalsın Yaşamdaydaydık'
'Üstü kalsın yaşamdaydık'
ikisini de siz yazdiniz hangisi doğru?
hadi diyelim editörün gözünden kaçti sizin gözleriniz nerede idi.!
böylesi eşker bir hata hele hele şiirin başliğinda.! biraz dikkat itina lütfen.! yazdiklarinizi siz üç kere okuyun öyle yayinlayin biz bir kere okuyalim yorumlayalim..
yinede şiirinizi kutsuyorum şairi olarak kiskanabilirsiniz..
sevgimkere saygimkere
cok güzel yine dünden incileri hak etmis bence digerleri gibi👍
Uğruna yangın artığıyla kaynadığımız bir kazandır aşk, kıyım dalgaların tuzuyla kavrulur, hicran yollarında tozunu savurur. Kırık akşamüstlerinin devası unutuluşun ekşi pastilidir, ruhumuzdaki karşılığı gerçeğe tutunuştur. Geceler umarsız düşünüşlerin soğuk yastıklarıdır, nereye dönsen mağrur bir yokluk, manasız bir yolculuktur. İşte bu yüzden gelmez beklenen, bundandır iyileşmez yüreğimizi içten içe kemiren kangren. Kutladım. İlgisiz kalmasına şaşırdım bu şiirin. Sevgiyle.