Üşümek Mevsimi

Solgun bir ayaz titrerken buhurumeryemde
İkizine sarılıyorum ruhumun
Derinlikli işaretlere yönleniyorum.

Görmemeyi bakmamakla bir tutuyorum.
Asaf ordan gülümsüyor ?Dokuza Kadar On' derken.
Dokunaklı şiir yazmaya koyuluyorum
-yine dokunaklı bir ezgi ile.-

Bu kış -düşünüyorum ki- yapraklar dalında kalsın.
Sevdiklerimiz baş uçlarımızda,
Oyuncaklar çocukların masum kucaklarında,
Sevgi ise kalplerde,
Kalsın.

Düşerken üşüyorum.
Sallıyor dikeninde gülün izleri beni.
Bir türkü tutturuyorum şiirden sonra.
Ağıt baş gösteriyor.
Düşünüyorum ki ?barışırsak eğer-
Güller de bahçelere dolansın.

Bu kış kar yağsın ama üşütmesin diyorum yürekleri,
Ayakları çıplak çocukları da,
Karınları burunlarında anneleri de,
Okşanma bekleyen kedileri de.
Hepimize kış bahar olsun derken dinliyorum Lavinia'yı.

Bilsen, diyorum, bir bilsen.
Bu kış da
?Biz' diyorum, ?sağ elini sol göğsünün üzerine koyabilenlerden olalım.'

Kalbinin sesini dinleyebilenlerden.

Ve gözbebeğinden sıcak yaşlar akarken bile gülümseyebilenlerden.

EKİM/2013