Üşüsün Çocuk

         2012 Van Depreminin Ardından

İki büklüm olmuş her yer,

İnsanlık şu an değersiz.

Binme, el âlem atına.

Sevdalar eskisinden eğersiz.

Kıvransın, yıllar önünde.

Bari açma ağzını, yersiz

Birinden ne hayır buldun ki

Duruldun diğerinde.

Ezilme geçmişin elinde,

On ikiye methiye dilinde,

Bulmasın seni kör kurşun.

Düşme avamın derdine,

Kırmızı harcansın dengine

Dara düşmesin kuyruk.

Bakma teninin rengine,

Çadırda üşüsün çocuk.

Süslü otağına kurul.

Televizyonda yılbaşı var.

Fıçı içinde yine boğul,

Kahvaltında hindi var.

Kırılmasın içinden geçenler,

Noel dayını bekle, gece boyu.

Bozulmasın sahte moraller,

Arına aksın pembe hülyanın suyu.

Vicdanına kimseyi yandırma,

Güneşle uyu, ayla uyan.

Soğuk dışarıda, aldırma,

Sıcacık nasıl olsa, yuvan

Kurumuş mahlûk gülüne,

Zaman akadursun çeyrek buçuk.

Bakma mazlumun diline,

Çadırda üşüsün çocuk.

Merhem kar etmez, kanayan yarana.

Arada selam et, Anka kuşuna.

Geçme sokaklardan, uzak şehirlerden

Gülücükler yakışsın duruşuna.

Nargilen tüte dursun,

Kör cumbanın üstünde

Yere düşmesin namın,

Sosyeteye yazılsın adın

Yıldızlar serpilsin kor dünyana.

Pamuklu fesi koy, başına

Dal şaibeli havana.

Rakamlardan medet um.

Yuvarlak yeryüzünde,

Belki köşe olursun.

Sana nasıl olsa ibret vermiyor,

Önüne konan ulu buyruk.

Duyulmasa ne olur,

Uzaklardan gelen soluk

Bakma ihvanın dinine,

Çadırda üşüsün çocuk.

Yüzyıllar geldi, geçti.

Dünya gülüm daha ihtiyar.

İnsanlar yüz üstü,

Van’da kanar yaralar.

Ezen, nasıl olsa bahtiyar

Senin kapını kim aralar.

Gelmiyorsa seccadene bahar,

Sevdalar serden geçer,

Akar içime oluk oluk.

Yazılar ahkâmda buruk.

Bakma fakirin zevkine,

Çadırda üşüsün çocuk.

Yırtık Duygular, 

02 Ocak 2012