Üşüyor Ruhum Sana /1

Kar var dışarıda,
Üşüyorum,
Isınırım umuduyla,
Buz kesmiş ellerimi yanan mumda eritiyorum.
Cam kenarında ıssızlaşmış
Sokakları ezberliyorum.
Bembeyaz yorganını örtmüş doğa sırtına,
Yatmış bahara kadar kış uykusuna.

Kimsesizlik hükmetmiş artık,
Tüm hezeyanlarıma.
Kaldırımlar ıssız ve
Sahipsiz yalnız başına.
Ben ise ruhumla
Kalmışım yine baş başa.
Dertleşiyorum onunla,
Şu kendini bile zor aydınlatan,
Mum ışığının altında.
Gözümde hayalin,
Mecalim ise gelmeni diliyor yıldızlara.
Sensizliğin değirmeninde,
Yalnızken öğüttüğüm,
Özlemlerin yapışıyor yakama.
Boğuluyor gibi oluyorum işte o anda,
Düşünülerim kara saplanıp kalıyor,
Umarsızca seni beklediğim o soğuk
Zemheri ayazlarda,
Üşüyor ruhum sana.

Başka bir alem mi bu ?
Sen neredesin ?
Ben neredeyim ?
Biz nerelerdeyiz ?
Bilemediğim bir kapı bu
Sanki sana aralanan.
Nereye açılır ?
Kime çıkar?
Sorular sorular,sorular ...
Bitim tükenmek bilmeyen,
İçimdeki çınlamalar...
Aklım karmakarışık.
Ruhum bile kaçıyor benden,
Atıyor kendini sokaklara,
Duygularım ise isyan ediyor canıma,
Yeter beni daha fazla taşıma,
Gözümden süzülen damlalarla,
İçim acıyor sen gidince hep uzaklara...
İşte böylece uyanıyorum
Her defasında gözyaşlarıyla....

Ruhum bedenimde değil
Sanki şu an,
Kar tanelerinin kanatlarında,
Yanına biran önce varma sevdasında,
Lapa lapa yağan karla
Savrulmakta ortalığa,
Belki düştüğüm yerde senin kokunu ,
Duyarım umuduyla
nereye gittiğini bilmeden,
Bir oraya,
Bir buraya,
Uçuşuyor hayallerim sana.