Üşüyorduk Biz

içimde sinsi bir ses

kimi haykırıyor neyi

işgal kilidi midir nedir, susturan dilimi

ey sevgili

yoksun diye şehir aralıklarında

gözlerim kör bela dolanıyorum

tökezleniyorum arada hatta

nedir bu savruk yürümeler

bu bahar ortasında

yağmura da takılmıyor ayaklarım

çamurlar çoktan kurudu ruganlarımda

hatırladın mı o mendirekten süzülen yağmur sesini

ayaklarımızı paçavra eden kar soğuğu sanki

üşümekten yürümeye zamanın kalmadığı, idam nefesi

buğulardı gözlüklerimizin çerçevesini

sırtımızı yaslanmaya çalışırken o metruk rum evine

titrerdi göğsün iman tahtası kandil gibi

ey sevgili

kadınsı erkek sesleriyle büyüdük biz

mışıl mışıl uyuduk imtiyazsız sözler ile

gök kubbe sıçrardı yer yüzüne

fırsatımız olmadan kelimeyi şahadete, öldük

öldük mü vre

velvelelerle

başımızda taklacı güvercin raksları

güneşi gölgeleyen martı kanatları, karanlık değil oysa

güneş, böğrün tam ortası

öldük mü çingeneler bizi çağırırken şehir meydanına

tamburlar kurarken son akortları

son nefesi çekerken içine çingene karısı, sigarayı öksürüyordu hala

şarkı yerine

kırılıyordu gün batımı düşlerimiz

şafağı karşılamaya hazırlanan martı misali

salalar çınlatırken aksını semanın

midyeleri üşüyordu sahilin

kumsalın kumruları başlarını çekiyordu kanatlarına

üşüyorduk biz bahar ortasında ...