Üşüyorum Anne

.../Yüreğin cennetim, gözlerin güneşimdi
Şimdi boynu büküğüm.../




Yokluğun ne amansız bir sızı.!
Oysa gözlerinde dört mevsimi bildim
Yokluğunun soğuk elleri hep üzerimde
Ondan mıdır üşüyüşüm
Ondan mıdır bedenimin yorgun
Yapraklarımın düşüşü




Sen tamamlayamadığım eksik yanım
İçimde ki acı, sana gelemeyişimin telaşı
Özlemin içimi kemiriyor
Sensiz olmuyor, öksüzlük anlımda yafta
Bir bilsen.!
Hiç bir şey tat vermiyor
Doluya koysam boşa çıkıyor





Hangi dilden anlatsam seni yetersiz kalır
Seni anlatmaya hiç bir alfabe yetmez
Canıma can katanım. !





Sensizlik sol yanıma çivilenmiş gibi
Hangi çiviyi çeksem
İçinden bir sen akıyorsun anam
İçimi ezen çaresizlik, aklımın dar sokaklarında seni hatırlatan anılar
Boynumu büken öksüzlük
Ne acıdır bilir misin?





Çok oldu aynalara küslüğüm
Ne zaman bir aynaya baksam
Bir boynu bükük ben görürüm
İçim daralır, yüreğim ezilir
Ve öksüzlüğümün aynadaki yansıması
Kalbi kırık bir kadın





Ahh yanımda olsan.!
Yüreğinin sıcaklığında erise, içimde ki buz kütlesi
Başımı göğsüne koyup saçlarımı okşasan
Şefkatinle yaralarımı sarıp, iyileşsem
Üşüdüm, üşüyorum anne.!