Utanç Utanmalı Şimdi

Çatısı uçmştu bu aşkın
ayrılık yıkıp geçmişti ömürlerimizi
Her türlü yaraların kabuklarını kaldırdı hissizliklerin
Aşk sancısı kaldı bir tek
Ve gözyaşlarımın senfonisi...
Bedenim yaralı, ruhum yaşlandı daha sonra
Yorgun yollarda ayaklarım gitmek istemedi
Fırtınalarda savruldu gülümsemelerimiz...
İhanet tutsak etmişti gözlerimizi
Kapatmıştık yarınlara
Ve bir tek ismim kalmıştı bu acıda
Gitmek zor, kalmak ölüm
Yalnızlık inancımın için de ki umutta gizli
Utanç utanmalı şimdi...