Utancımın Nü Resmi

Ağaçlar düşürür yapraklarını,giysilerimle bir,
Niyeti gizlemekmidir çıplaklığı mı bilmiyorum.

Mavi gömleğini giyerken gökyüzü
Bedenimi saklarım utancımdan.

Gece lacivert renge boyandığı vakit
Bulutlar ayın önüne asarken perdesini
Atarım kendimi soguk kaldırımlara.

Vapur sesini duyduğumda
Deniz dalgasıyla okşarken kuşluk vaktini,
Pencereme konmadan sabah kuşları
Titreyen bedenimle dönerim kendime.

Dolaştıkca insanlar sokaklarda
İçimdeki hüzün soyar utancımı
Kalırım yalnız bir başıma.


Gün ışığında
Kaçarken bedenim toprak yolldan,
Cesaretin varsa
Hadi giyindir beni...

Bak ağaçlar yeşeriyor;
Bahar aşkına
Şu yoksulluğumu gizleyemem ya...