Utangaç Başakların Arasında

yersiz yurtsuz harflerin
iç sıkıntılarında
sözcüklerim üşür
nesirler boyu

nazım şeklinde
alt alta
sıralansa da
alacaklar
yine de nehir boyu
akıp yolunu bulur
sebep sanıp ertelediklerim

ve düş bahçemden
rendelediğim renkler
baharlarımın yapraklarının üstüne
sarıya bulayıpta
poyraza sarıp
denize saldım
düşünür dedim kendi kendime
o görünmeyeni bulur

avucumdan kaçırdığım rüzgarlar
bir müddet
saklanırlar
karanlıklarda
ve fakat
yakaladığında yağmurlar
damla damla
konarlar siyahlığımın üstüne
tersine geçmiş hayat köprüsünün
üzerinden geçerekten

ve yıldız kayar
gecenin sesinden

öyle kalakalırız
siz
ve
ben
utangaç başakların arasında
çırılçıplakmışcasına

beyhudelere
sürülür silüetimiz
kaybolurcasına

sahi
bu kadar yorgun muydunuz siz
biz severken

ki biz beklerken
giden adımlarınız sahi miydi
gerçekten

içimizdeki yokluğa dair
sevgi
nefesiniz miydi sahiden

öyleydi sanarken
ve öğle vaktindeydi yüzüm
hal böyleyken
ayaklarınızın izi güneşimizi söktü gökten

ve uzanıp sonsuzluğa aşkı diledik
bir gece sönerekten...

25.01.13