Utanır Kasım

Kasvetli bir yorgunluk silkeleyerek omuzlarımdan
Uyandım bu sabaha...
Gökyüzü ağladı, ağlayacak
Gebe soğuk yağmurlara...

Ne garip ki gecesinden belli bu kasım sabahı
Ne garip ayrılık haykırıyor ulu çınar dalları.
Yalnızlık sessiz, ayrılık sessiz
Yazık boynu bükük bir hilal ağlıyor
Lal olmuş dudaklar sessiz, kimsesiz...

İnat!
İnat, bu inat ki batmaz o güneş.
Göz yumuşları uyanış gibi hayata yeniden,
Toprak bile tane tane ayrılıp yerinden,
Gözlerinde tek hayal, dalıp gitmek aniden...
Utanır mahzun kasım sabahı,
Utanır 364 günün hepsinden.

Başı dik bir kumandan mı izleyen?
Bir öğretmen kara tahta meskeni,
Er meydanı ve asilce üşüyen bir asker
Mustafa Kemal izleri...

Baktığım her yerde tek bir manzara,
Usta bir sanatkârın kaleminden dökülmüş.
Sarı saçlar, şimşek gibi bakışlar bizde var!
Damarında 'o' kanla tabi böyle olacak.
Gölgesiyiz hepimiz Mustafa Kemal'in
Bak; işte izdüşümlerin Mustafa Kemal'im.

Kasım 10 Kasım olalı tek saat beş geçe
Beş geçe dokuzu
Kasım, 38'in Kasımı 10 olalı
Atam düşlerde, gözlerde yaş dolu dolu!

Kemal Kemal doğan güneşle ben,
Sorarım sana Anıttepe
Toprağın yeter mi, yetti mi gömmeye?
Toprağın şeref duysun
İnsan değil bir tarih!
Gövdene teşrif eden...