Utanırsın

Ellerin tutmaz olur artık
Parmakların bir kemanın en hazin notasında.
Jilet gibi durur boğazına gidişler
Yutkunamazsın...
Gözlerin ıslak bir kente dönüşür
Yıkık dökük binalar kalır ardında
Sokaklar kimsesiz
Yalnız sensin cadde ortasında umarsız yürüyen
Şehir ışıklarıyla boyar can yakan kışları
Sen,bir aşkın enkazı altına gömülürsün...
Yalnız hıçkırıkların kalır askısında gözlerinin
Çığlık çığlığa ağlarsın da yorgan altında
Kimse duymaz sesini yazık...
Uyuyormuş gibi yaparsın
Beyninde yankılanan çan sesleri arasında
Dokunmaya çalışırsın tanıdık,yabancı bir yüze
Ellerin yetişmez
Yetişse dokunamazsın
Dokunsan,utanırsın...
En ıssız durağında bulursun kendini aşkın
Doruğundasındır çaresizliğin
Bu kez ellerine vurur acısı pişmanlığın
Çözemezsin kollarını...
Gelir geçer umut yolcuları bir bir...
Uzun uzun bakarsın
Giden yolcuların ardından
Durduramazsın
Durdursan binemezsin
İnen olsa,KORKARSIN
Korkmasan,UTANIRSIN...