Utansın

Ek sevgiye tohumu, Halık'ın verir suyu
Girdim gül bahçesine, göremedim pusuyu
Çaldım pembe kapıyı, içirdiler ağuyu
Gönlümdeki sarayı, paralayan utansın


Suçluluk duygularım yazı örten kar gibi
İçimdeki ateşim kovalarca nar gibi
Yâd ellerin sözleri kalbime batar gibi
Hicranın kapısını aralayan utansın.


Bu hallere düşürdün ne geçti ki eline
Bir acı türkü oldum düştüm elin diline
Elimi de sürmedim kimselerin gülüne
Beni çapkınsın diyen karalayan utansın