Ütopya

Bir dağın gölgesinde bir orman serinliği

Yaşamadan ölürsem gözlerim açık gider

Tepemde güvercinler halaya dursunlar hep

Gökteki o şenliği kalbime kondursunlar

Dünyanın karmaşası azalsın istiyorum

Acının hapsolduğu sabahlar muştulansın

Bir sıcak günaydının samimi tebessümü

Çehrelerde ay gibi parlasın istiyorum

Karanlık yırtılınca beyazlanır sabahlar

Yola düşme vaktidir beklemek olur mu hiç

Çocuklar gül çocuklar müjdeleyin baharı

Taassup duvarını yıka yıka koşturun

Okullar park bahçeler sizinle güzelleşsin

Umudun türküsünü söylesin dilleriniz

Elinizde meşale yarını alkışlayın

Kalbi kör olanlara bir ıslıkta siz çalın

Sesimin yankısında çoğalırken şiirler

Mavinin sürtünerek geçtiği gecelerde

Yelkovan ile akrep arasında kaldığım

O namuslu o işçi günleri andım durdum

Yine de umudumu diri tuttum ömrümce

Vuslata inancımı çok şükür yitirmedim

Ah benim güzel yurdum benimde sana dair

Dileklerim yok değil kardeşlikten ötürü

Dalında kurusa da diktiğim tüm goncalar

Toprağın gayretini bilmiyor değilim ki

Ardımda geçmiş günler karşımda akan hayat

Kulağımda annemin şakıyan ninni sesi

Temenniler dilekler alnımda sayfa sayfa

Dünyanın yetimiyim umurda olmasa da

Gönlüme iyi gelen ütopyam berrak hala

Sazıma ar değildir türkü kokan akşamlar