Ütopyam Kadınım

Legal bir şarkıyı
İllegal söylemek gibiydi senin adın

Anneme anlatıp
Babamdan sakındığım
Benlik tarihimi zapt eden tek kadın

Öğrense kesin bağırırdı
Ve ben ona diyemezdim
Bana bağırma baba
Bağırma bana
Kaçırırsın içimdeki kuşları


Bir gönlüm vardı adresini unuttuğum
İçi dışı örümcek ısırığı
Sonra sen kaplamıştı her yanını

Sen
Rötuşsuz karanlığımın uçuk toz pembesi

Bir kuyruklu yıldız üstünde
Adem ve Havva gibi kimsesiz yaşar
Fersah fersah yol alırdık
Zamanı eritirdik öylece yerli yersiz
Çırılçıplak namahrem rüyalarda

Yıldızlar görse kıskanır
Güneş görse küserdi
Sığınmasaydık ayın karanlık tarafına

Adımızla seslenmezdik hiç
Ben sana ütopyam diyordum
Sen bana sadece bakıyordun
Ve ben anlıyordum ki beni seviyorsun
Zaten özlemeyi hiç bilmezdik ki biz
Atom kadar uzak
Doz aşımı kadar yakındık

Aziz bir sarhoş gibi
Doldurup kadehlere şavkı
Kadim birer ayyaş olurduk
Ateş yakar her gece
Yıldızlara bakar
Kainatın yerlisi ilan edip kendimizi
Yerli yersiz her şeyi unuturduk öylece

(Ben gitar çalmayı beceremezdim de dizime vurup ritm tutardım ellerimle... Bazen tek başına söylerdin rapsodilerini... Dinlerdik biz... Mest olup da hu çeke çeke kainatı tavaf eden kul misali... Ben ve gezegenler... Bazen şarkı söylemez, Helenistik çağdan kalma mitolojik tanrıça kıvraklığınla dans ederdin sessizce... Yorulup kucağıma düşene kadar sürerdi dansın da ben ve ateşin kızılı seyrederdik hayranlıkla... Beklerdim sabırsızlıkla düşmeni kucağıma... Sonrası... Sonrası yek vücut bir halde galaksiler arası tensel seyahatti sevgili...)

Hani o zamanlar
Karbon kağıdına işlenmiş anılar yaşıyordu herkes içgüdüsel
Hep aynı
Hep sıradan
Hep rutin
Oysa biz hiç dert etmezdik
Zaman mı keşmekeş
İnsanlar mı lüzumsuz
Bilmezdik

Biz keşfetmiştik bir kere
Her şeyin boş olduğu günleri
Boştu yani bize öyle hırs kibir itibar ihtisas
Bir barış derdik
Bir sevgi
Çokça da ihtiras

Kendi komün dünyamızda
Kendi kolonimizin çingeneleriydik
Umurumuzda değildi
Etimoloji
Antropoloji
Teoloji
Ve radyoloji falan

Her şeyin güzel olduğu günleri keşfetmiştik bir kere
Her şeyin iyilik
Herkesin iyi olduğunu zannetmiştik

Her koyun kendi bacağından asılır bilir
Tarihi umursamaz
Takmazdık kafamıza öyle
Liberalizm
Kapitalizm
Komünizm
Faşizm falan

...

Zaman aktı
unuttu bizi umursamazlıklar
Kuşlar tekrar tekrar göçtü gölgelerimiz üstünden
Yağmurlar yağdı palazlandı abanozlar
Defalarca çığ altında kaldı dağlar


Dadandı kapımıza
Başka dünyalarda yaşanan hayatlar
Bilemedik başka hayatların bizi beklediğini
Göremedik kafamıza takmadıklarımıza boyun eğeceğimizi


Paslı hurafeler kadar uzak şimdi varlığın
Üç vakit mi desem
Üç arşın mı
Üç köpek yılı mı

Annem öldü sen gittikten sonra
Seni anlatacak kelimeler daha da uzak şimdi
Ve ben hala
Sakınıyorum seni babamdan
Ha bağırdı
Ha bağıracak

Sen de benim gibisindir belki şimdi
Başkalarının şekil verdiği gezegende
Anılarından muzdarip
Havsalası batık gemiler mezarlığı bir ayyaş
Mürekkep yaptığı gözyaşlarını kalemine doldurup
Geçmiş günlere şiir düzen
Esrik bir meczup