Ütopyanıza

Sizi baş başa bırakmıştım sahi,
Kan kokan avuçlarınız sırtımda,
Bende sizi masum kılacak ölüm yok.
Çocuklarıma bağışlamıştım,
Unuttunuz mu?
Cellat'ların sıcak nefesini şehrinize hediye etmiştim.
Yazık!
Ölümlerinize dahi sahip çıkamadınız,
Kaldırın şu leşlerinizi,
Akbabalar gözlerinizi oymakta.

Çocuklardan uçurtmaları çalıp gülmek neyinize?
Yasak elmalara yüz çevirmişsiniz.
Tanrı'm.
Ne kadar günahkar kulların,
Sana dahi sırt çevirmekteler,
Dua'ları senden yoksun.

Oysa dedim onlara,
Ben Meryem'im,
Nefesleri avuçlarımda,
Sıksam denizimde boğulacak gibiler.
Kıyamadım!
Çocuklarını önüme attı hepsi,
Üstüne basıp geçemedim.
Bağışladım hepsini..

Onlar için nehirlerimi birleştirdim,
Dağları birbirine geçirdim,
Cenneti ayaklarının altlarına sermiştim,
Hepsi bataklık,
Kirlettiler Ütopya'mı.

Çocuklarımı düşündüm,
Döşümde ilikleri kanayan çocuklarımı,
Kendi düşlerimi bağışladım onlara,
Çocuklarıma sahip çıkamadılar.
Şimdi ölümle iç içe kadınlığım,
Dişlerini geçirdiler,
Kanayarak ölüyorum.
Durun!
Nehirlerde yıkayın beni,
İsa'nın kollarına temiz gitmek istiyorum.