Ütopyolu Sevdam

Şimdi bir isyan durağındayım
sensizliğin ayrı bir dert yokluğun ayrı bir t/asa
şu keşmekeş hane diye düştüm senin peşine
düşündüm bin kez nerden nereye

yaşama bir çığır açarken tüm artı eksileri bir bir topladım heybeme
dedim denizin kıyısı var uçurumlu
aşağıya bırakacak kadar eğimli yere yuvarlanır tüm hüzünlü gecelerim
sonra anıden sen geldin aklıma
seni düşünürken
yokluğunda
durdum seni uzaktan özledim

sevdalı başıma ağrılar girerken
sensiz düşlerimle yola koyuldum
dağ taş demeden yollardan geçtim

ve hayallerimle baş başa koşuyordum hasretin gözlerimde yanar Nazlı Can

her anım seninle yaşarken
her anım seninle yok oluyordu sen yokken
yalnızlığım yoldaştı sen benimle varken

hep dağ başlarında
tek başına uykusuz gecelerde kaldığım zamanlarda
zamansız bir tutkuydu seni çok özlediğim sevdiğim

benim sevdam tasalı gönül kırık
doğru uzun ütopyolu sevdam seni bırakmayan gözlerim yanar
kanar yolarada kalırdı gözlerim

sense ütopyolu sözlerin başımdan düşmeden ağrılar kaplarken
yoksun artık yüreğimin suları taştı gözlerin renginden

gözler yalan söylemezmiş meğer zamansız sevdamın utopyosunda
ütopyolu yollara uzadı sonsuz uzay boşluğunda
gözlerin mihenk taşıydı hasrete düşen gözlerim

23*07*13*