Uyan
Açmadım gözlerimi gerçeğe,
Hep avundum boş hayallerle.
İnandım yalana dolana.
Bekledim aylarca.
Bağırdım tanrıya,
Yalvardım adeta.
Ağladım da,
Sonra işte uyuyakaldım.
Birgün uyandım,
Zaman geçmiş,
Açmışım gözlerimi heryer boş,
Anlamışım o zaman görmüşüm gerçeği.
Zamandır bu kadar aldatan insanı,
Ve bir o kadar da üzen.
Zamandır bu kadar bekleten insanı,
Ve o kadar değiştiren.
Aynen öyle erdem ama tabi insanoğlu bunu kabullenemiyorr 🙂
Zaman ve insan... Çabuk değişiyor be Sündüs...