Uyan Çocuk

Ahh..
Kaç vakit bilmem birikmiş dem tahayyür ederken
Yaş,yolun yarısı 

Gözlerimde dün ve bugün
Yol nereye çıkar yolcunun elinde...

Şiire zeytin ektiğim kıyıların letafet gülleri
Kalkarken su yarasından ayağa
Başını göğsüme sakla çocuk
Ve hisset sessizliğin zuhur ettiği beşeriyeti
Yahut yıldızların arasında durup
Anla ince şeyleri
Ağaçları
Ürperen taşları
Anla bülbülü
Bu umman mahşeriyetin
Ki,
Gözlerime bakarsan tutamazsın
Uçup giden şeyleri
Hazan ağlar
Bahar ağlar

Ah çocuk
Sessizce seyretmek pencerelerden
Öyle derindir ki gölgeler
Bir masalın teninde kediler
Mektuplar
Oysa ne çok değil mi evveller
İz sürülmemiş bedenimde bir kuş intihar ederken
Mor ölüme..

Ahh..
Hangi bulut biçse gökleri
Gövdene serilmişliklerden doğarsın
Eteklerine günışığı düşen yerden tut
başakları...
Ellerin sıcak kalsın
Yıkanırken dalgalar
Korkma!
Cehennem bile olsa yürüyen ceplerine kar umudu
Bir kandil,bir ışık ne farkeder ki
Yolu selamet olanın

Gel..
Düşlerinde çamurla oynayalım
İnce bir sessizlikte dökülsün her şey
Bir yağmur dökümünde ki
Gece say
Dağlara demlenen yüreğimin dümeninde
Kapı gıcırtısı
Ellerim o kadar boş ki
Bağdaş kurup oturduğum dizelerin dizleri
Gelmediler
Oysa kırlara yürümek vardı el ele
Oysa sayısız imge boncuklarından tesbih yapmıştım
Ellerim nerde?
Ahh..
Hangi mevsimin penceresine sığındı kuşlar
Kentin içinde kent küçülürken
Ve atlayarak gelirken bir deniz adasına
Daralan gözlerine resimler çizmeliyim masmavi
Biraz balık
Biraz uçurtma

Bak çocuk
Hala yaşamak için güzel şeyler
Sıyır perdelerini ufka
Serpilsin yüzüne aydınlık çark

Iyi günler
Ellerime mısır taşıyan topraklar
Dua eden Anne'nin parmaklarında zaman
Denize simit atan teyze
Sebahattin Ali okuyan kadın

Iyi günler

Uyan çocuk
Islıklar çaldığında
Bahar çiçeklendiğinde
Yahut öptüğünde bir kelebek saçlarını
Göğe bakalım
Bana kendini anlat 

Dünya dediğin iki misket çocuk

Gözlerde...