Uyan İçim

hayatıma kör/düğüm atamayacak kadar görüyordum olanları.
belki diyordum,
konuşmalarım sağırlaşsa, bakışlarım sussa, duyamasam tenini,
belki o zaman değişirdi evrenin sensizlikle dönüşü.
ne kadar karar/sızdım oysa ki.
ruhuna karışmak için en öpülesi gülüşlerimi tembihledim.
tek bir zerrene değebilsem,
bedeninde yeniden nefes alabilecektim.
ne kadar sızdıysam içine,
o kadar ben oldun gözümde.
her şeydi beni değiştiren.
belki de içimde tek kişi olabilseydim,
boğulmazdım bu kadar seslerin içinde.
ya da seni gördüğünde susmasaydı her biri,
anlatabilirdim belki neden ömrümün sana değdiğini.
çünkü değerdin sen.
dokunmasan bile değebilirdin içime.

herkesti beni hep aynı gören.
dünyaya aynı birbirimize farklı bedenlerdik.
senden başkası da bilseydi beni,
gerçekten de en sorulası yanıtsızlık gelirdi.
'neden değiştim ve neden tek görendin içimi?'

elini tuttum , gidiyoruz dedim.
nereye dedi.
bu kadar narin olmalı mıydı sesin?
rüzgarıyla incinmesin diye, sorarken nefesimi bile tuttuğum sesin,
bu kadar işlemeli miydi tenime.
ve,
gidebileceğimiz kadar uzağa dedim.
kimse olmayacak gittiğimiz yerde bizden başka.
bir tek birbirimizin nefes alışlarını duyacak,
ve bir tek birbirimizin kokusunu alacağız.
o kadar sessiz olacak ki her yer, kalp atışlarımızın birbirleriyle sohbetine şahit olacağız.

bedenimi doldurmuştum seninle.
hiçbir yer boş kalmamalıydı üzerimde.
düşlerime ulaşmama kaç adım kaldı unuttum.
kendimi unuttum.
düşlerimi de..
son şarkı aklımda yok,
ilk rüyamı da hatırlamıyorum.
şu anda uyanık mıyım, onu bile bilmiyorum..
düşünmeyi öğrendim.
geçmişimi herkes gibi binlerce kez özledim.
sonra geçmişim olmadığını fark ettim.
değildin.
geçmişim değildin.
orada hiç yaşamamıştık seninle.
geleceğime gittim.
yine yoktun.
düşünmeyi unuttum.
yağmur yağsın istedim.
tek sözüme baktı bulutlar.
önce yağmur yağdıracaktım,
sonra uykuya dalacaktım.
ama konuşmayı unuttum.
bu sefer onlar bana sordu,
bilemezdim evrenin de dili olduğunu.
neden her şeyi unutuyorsun dedi.
biliyordum bütün kelimelerimi tek tek sildiğimi.
ama ne gelebilirdi yerine.
bekledim.
bu sırada beklemeyi de öğrendim.
ve cevap verdim,
her şey ona bende daha fazla yer açabilmek için..