Uyan Şehir

Uyan şehir
Bu ölüm korkusu ne
Hangi zamanı içiyorsun yine

Ay gömdün
Güneş tuttun

Öfkeli karanlık birikti
Bulutu itip gökyüzüne
Ağlamalı mı şimdi
Yoksa biriktirmeli mi yası

Bir Mayıs daha gelmeyecek böyle oysa
Yarın günlerden Temmuz
Gidenlerin ardından
Ölü gelincikler gibi yığıldık kumsallara,sessiz

Kim dürtecek hayallerimizi
Ülkemin kuşları tek tek düşerken toprağa
Kızıl dumanlar yükseltirken gün batımları
Hangi bebeler sallanacak sedir ağaçlarında umuda


Ey göklerin sahibi
Eğil de bak kuşluk zamanlarına
Halaylar tükendi
Sustu şehirde çocuk sesleri

Çelik çomağa karıştı
Barut kokusu

Herkes ebe şimdi
Herkes ölüme gebe
Herkes körebe
Saklambaç oynanıyor o sokağın şarapnel çukurlu kaldırımlarında

Çocuklar
Çığlık çığlığa

Koşuşurken
Tökezleniyor figan



Kün feyekün

Sen ol deyince olur
Silinir kan izleri

Ve
Taşlaşır
Ananın göz pınarlarında
Ölümüne yaş


Kün aşkına

Ol de olsun
Ol de güvercinler yükselsin yerinden

Tükensin kara mizah
Kırıp idam kalemlerini
Şiirler düşsün Zühre'den...