Uyanınca Pişman Oluyorum...

kabuslar çöküyor
yalnız kalınca geceleri
ağlıyor mehtabın bana bakan yüzü
"sevgilin burda!..." diyor bir peri
uyanınca pişman oluyorum yaşamaktan






serçelerin çığlıkları
duyuluyor gün batımı akşamlarda
yaprakların hışrtısı getiriyor kendine
daldığım derin rüyalarda
uyanınca pişman oluyorum ağlamaktan






hayat üstüme üstüme geliyor
kaçıyorum kalabalık olan yalnızlığıma
zaman biteviye akıyor avuçlarımdan
yakalamak istiyorum koşuyorum ama
uyanınca pişman oluyorum yorulmaktan







biliyorum nafile çektiğim çile
boşunaymış bekledğim zamansız sevgili
gel desem de gelmeyecek bile bile
yok ki anlatsın yaşadıklarımın dili
uyanınca pişman oluyorum konuştuklarımdan












Gaziantep
7.4.2007