Uyanış

Şu pencereme taş atıp kaçan çocuk
Kaç vakittir aynı yaramazlığı yapıyor

Yaşantımın derin uyku zamanları
Bu zamanlar ki uyanmak istemem

O taş cama değil
Canıma vurmak istiyor

Bu yaramaz çocukta, yüreğimi okşayan
Tanıdık bir şeyler var

Nicedir bu duyguya hasretim
Ben ki yelkenlerimi çoktan toplamışım

Rüzgârlar bana küs

Haritalarımda gitmeye işaretli
Ne bir mazi
Ne de keşfedilecek bir gelecek var.

Atma artık o taşları çocuk!

İçimdeki cam kırıkları
Yeni bir ben doğuracak sanki

Daha yeni dün!
Tüm camlarını söktüm penceremin.

Saklandığım yerden çıkıp
Bekledim o yaramazı her gün!

Gelmez demiştim geldi
Elinde taş yoktu

Yakaladım omzundan
Hiç direnmedi sustu

Yüzünü bana döndü

İşte o zaman donakaldım!
İnanamadım!

O yaramaz çocuk bendim!

Yıllar yılı ihmal ettiğim
Ruhumun yaramaz çocuğunu

Hapis etmişim

Bilemedim! Bilemedim!