Uyanmalar

Mavi haritaların kayıp odalarına
Tarihe bakan şiirler düştü
Gözümün yaşında ışıldadı çocukluğum
Çöle beyaz kül yağıyordu
Geceye hece


Dokunduğum kelimeler
Kimin sessizliğindeydi bilmem
Çıplak ve bulanık sükut
Çözülürdü geceye bakmaların teninde
Serçeler türküler söylerken
Suya inerdi vakit
Gümüşünde derin uyku


Şimdi buradayım
Kendimi kendi sesimle büyüten
Dağlanmış bir nemde
Bildiklerim kadar unuttuklarım
Ki,
Kulaklarıma ıslık çalınsa
Çoğalır parçalar
İçinde saklı kıyamet
Rüzgâr şerbetiyle yakalar boşlukları


Okundukça
Gürültüsü büyüyen gövde de
Tarihin arasındayım
Sesime uyanan uykular
Gelin
Düş diliyle
Biraz da sizi seveyim
Anısı kurumayan dünlerin
Ağaçlı yollarında
Karanfil kokusu

Ahh
Aynı gölgelerin
Korunaklı yalnızlığı
Onca yeşil düşerken avuçlarımıza
Birşey var aramızda