Uyku

Kalpazanlar var
Gece karanlığında açmışlar ağızlarını
Yuvalarından kaçırılmışlar belli ki
Elleri cesaretsiz, korkusuz dişleriyle
Sessizce sokuluyorlar yanına...
Elleriyle okşuyorlar, soğuk bedenini
Gözleri benzemiyor bizim gibilere
Elleri kararmış, yüzleri sünger gibi...

Sessizce sokuluyorlar yanına,
Uzatıyorlar ağızlarından iğrenç uzuvlarını
Dokunuyorlar salyalarını saçarak
Düşüyor birisi, kendi rengine benzeyen kaldırımlara
Kalkıyor garipsenecek bir durum yokmuş gibi...

Bir ışık yanıyor uzaktan
Karanlığın içini delerek, yakınlaşıyor
Kalpazanlar kaçışıyorlar sokaktan
Yerde yatan kalkıyor bulunduğu yerden
Her tarafı süngerle çekilmiş gibi kupkuru
İğrenerekten açıyor gözlerini...