Uykusuz Şiir

Döndükçe kendi içimden
Balçık içine batmaktayım.
Ayna söyle;
Nedir üzerimden,
Atamadığım serkeşlik.
Korkak bakışlarımı gömsen içine
Bir cesaret duruşu
Görünür mü gövdende.

Kendime olan gitmelerim
Çevreme kör olan hep benim.
Nedendir bu labirent örmelerim
Hep çıkmazlar
Kendi eserim.

Uykuya gömmek istiyorum,
İradesiz yanımı;
Parlatıp parlatıp vitrine çıkan
Hergün yeniden tekrar tekrar oynadığım
Tek kişilik tiyatroyum.
Alkış alkış bekliyorum,
Hani nerde o büyük eserimi öven
Karşımda ayna olan
Yalan benler nerde.

Ah dost
Kaçtıkça kendi çevremde
Daha bir daraldı yanım
Biliyorum,
________vaktin zihnime ettiği oyun bu.
Serzenişlerin çoğu anlamsız
Hiç söylememiş olayım.
Dediğim gibi,
Vakit bitti,
Yarına doğmak için
Uykuyla temizleyip beynimi
Ben, sonra sonra olayım.

Zorladıkça boş kafayı
Artık, saçmalıktan başka ne çıkar
Ömür her insanda ayrı bir maden
İşlemek bilirim ki çok zaman alır,
Boş laflar hep,
Kendi bakışlarımda kalır.

Kuzeyi gösterecek yıldız hep vardı
Görecek bakış yoksa,
Samanyolu kadar yıldız yağsa
Kendi karanlığında kaybolur
Ferasetsiz insan.
Allah'ım bize kendi kör
Anlayışımızda bırakma
Rahmetinle yargıla.

(Şubat 2010)