Uz

Az kalsın inanacaktı sahte olmadığına

Ellerinde çiçekler ile geldiğinde kapısına

Daha çok sevseydi bir adım daha yaklaşacaktı

Cezbedici güzelliğine...

Çokta sevdi onu...

Gün batımı nedendir öyleyse ?

Bahar neden gelip geçer...

Neden herkes ölür ?

Zaafı neydi üzerimizdeki bedenin.

Ömrünün en güzel gününde 

Bu soruları sordu kendisine istemeye istemeye

Anın tadını çıkaramadan.

Hiç yakarmışmıydı?

İçinin yakarışımıydı yoksa bu Yaradana?

Ya da hayatının ve inandığı düşüncenin temelleri 

Hep böyle sağlam mı kalacak ve yıkılmayacaktı.

Bu düğün ona geçmişi hatırlattı

Güzel günleri...

Evlendiği kişinin yüzüne baktı...

Tüm bu soruları düşünerek.

Nikah memuru sorusunu sordu

Ve : "Ahireten de Evet" dedi iç sesi.

Dünde bırakmak istemediği için hiçbirşeyi.

Sevdiği herşey yanında olsun istediği için...

Yalvarırcasına verdi cevabını.

Evet dediğimiz herşey Evet değil

İmtihanda bu böyle.

Nasipse oluyor...

Az kalsın inanıp kapılırken gaflet girdabına

Aklına gelen bu düşünceler 

Allahın yardımıyla çıkarıyordu onu gerçeklere.

Sevmek sevdiğin için bırakabilmektir.

Sevmek sevdiğin için başlamaktır.

Sevmek en sevilene ait 

Ve layık olmaktır.

Zaman uz'luğunda Allah'ın rızasını aramaktır...