Uzak Durdum O Büyülü Evden

üzgünüm
sizden aldım size verdim
yaz ışıklarından kaçar gibi
alaycı bakışlarına daldın gölgemin
oysa
sizden aldım size verdim

böyle her yola çıkışımda iki kişilik
göğe neler sığdığını bilemezsiniz
uçarım kuşlara eşlik edip
kapandığım bütün karanlıkları
aklayıp sana verdim

belkide bizden geçiyorduk
o mayhoş acımızın ertesiydi sanırım
saksısını sulayan ihtiyara genç görünmek için
dalarını budayıp
yeniden yaratıyordu eski çiçeği

uzak durdum o büyülü evden
balkonlarından düşüp sana verdim

yitenleri toplamak benim işim
bunun için yaratılmış ağzımı döküyorum eteklerine
ne zaman bir harf bulsam deneyimsiz
saçmalayıp sana verdim

aşklar geçti satır satır şiir kokulu
kıskanmadım desem yalan olur
maviyi işlerken sonsuzluğun dibine
yankımızı çalıp giden dar ağaçları
boynum kıldan incedir deyip
sana verdim

sıkıştırıp her şeyi göğsümün potasında eritmek
bu yoğun damlacıkların
kirpiklerinde uyanmasını beklerken
şart oldu seni özlemek.