Uzak Türkülerin Çığlığı

uzak şehirlerin yakın satırlarındaydık seninle,
çoğu zaman başka diller konuşan,
başka aşklar yaşayan...
farklıydık elbet olmalıydık da belki..
ve bir bileşke kuvvet gibi sarıldı boynuna,
hissiyatımın en derin yerinde ilahi bir kudret..

sen bambaşka bir aşkın yangınında,
telaşla koşuyorken hayatın acımasız sokaklarında,
ben kimsesiz ve korkak kimi zaman..
bazen delicesine cesur..
ve bir haber aşktan..
iki başka ağaç gibiydik seninle,
sen yüzyılları devirmiş
bense dallarından umut alan,
sıradan bir fidan kimi zaman...
ve bir haber umuttan...
biz başka seviyorduk seninle,
zamana meydan okuyan...

sen kurumuş toprakların,
ışıldayan, dimdik dağ gibi çınarı..
ben başka öykülerin intiharcısıydım,
dedim ya uzak şehirlerin ezgileriydik biz seninle,
sen içli türküler yakıyordun,
bense ancak ses olabiliyordum yaktıklarına...
ve bir bileşke kuvvet gibi birleştiriyordu bizi hayat...

ve gözlerin dokunuyordu yalnızlığıma,
sesim çıldırasıya karışıyordu çığlığıma..
ve başkalaşıyordu başkalarımız,
kana karışan umutlarımızda,
uzak köyler ve ezgiler kadar içten,
meydan okuyorduk zamana...

Şubat/Antalya..

** yokluğunda meydan okuyorum zamana**