Uzak Ve Raysız Istasyon

Uzaktayım çok uzakta
Hasret kum olup yağıyor üstüme
Yalnızlığımı dinlendiriyorum
Gönlüm gibi virane olmuş
Uzak ve raysız bir istasyonda......
Şairin dediği gibi
Nafile beklemelerdeyim
Gidenler memnun olmasa da
Dönmeyecekler
Kavuşma hayali yok
Yani anlayacağın
Burası uzak ve de raysız bir istasyon
Yağmurlar da küsmüş
Toprak unutmuş kokmayı
Baharı bilmiyor kuşları
Hatıraları da dökmüş
Sıvasız duvarlar
Hafızasını kaybetmiş insan telaşında raysız istasyon
Çöle bir gün belki kar yağar
Kavuşur insan yerine dağlar
Güneş isyan makamında batıdan doğar
Raylarınla beraber sökülen umutların
Bir daha dönmez raysız istasyon
Nerde O sevgiler o dilekler
Vefa ikliminde açan çiçekler
Zaman kırbaç misali dert ekler
Yinede bekler ......bekler
raysız istasyon
Ölüm gibi bir şey unutulmak
Hep anılara tutunmak
Bu sarmaldan çok zor kurtulmak
Eşyanın ötsinede bir yol vardır belki ...