Uzaklardan

Sarardım,soldu benzim.
Ağlarken,yüreğim hep taştı.
Çok,hasret çektim.
Çok,bekledim.

Göz,yaşı sel gibi aktı.
Durgunluğum,beni çekti.
Öte,uzağa.
Haysiyetimi ve gururumu,hiç kaybetmedim.

Gözlerim,kanlı kırmızı.
Sabahım,güneş sarısı.
Akşamım,simsiyah karası.
Rengim,bayat yorgun.

Savaşı,düşünmedim.
Kavgaya,girdim.
Her,kavgada bulundum.
Ama kimliğimi kaybetmedim.

Gülmeyi,belki beceremedim.
Ağlamayı,hiç başaramadım.
Sevmeyi,belki biraz bildim.
Sevilmeyi,hiç çözemedim.

Yanlışlıkların,üstüne gittim.
İp,gibi çektim.
Sonra,yorgan gibi örttüm.
Ama hiçbir zaman düşmedim.

Hep,uzaklara baktım.
Hep,bir şeylerin peşinde koştum.
Sayfalarım,yarım kaldı.
Kaleme,alamadığım sayfalar.

Acıları,bir kağıt gibi.
Kederleri,bir yorgan gibi.
Kavgaları,bir silah gibi.
Kendimi,bir ipin kucağında hissettim.

Hatalarımdan,elbet ders almayı başardım.
Hatalardan,nice o hatalarımdan.
İçinden,belki de kalkamayacağım hatalarımdan.

Doğruyu,gördüm.
Yanlışı,ayırt ettim.
Her,birini ince eleyip sık dokudum.
Karlı çıktım mı?
Zararlı çıktım mı?
Bilmiyorum.