Uzaklığa İnat

Sana en yakın olana inat umursamıyorum yalanları,
Ve en yakın olandır sana, en fazla söyleyecek yalanları,
Uzaktayım görememen daha iyi, bende kalsın doğrularım,
Kalp üzerinde yoldayım, bu yoldan geçtikçe kırılıyor kolum kanadım...

Ne olurdu sanki bana benim kadar değer verseydin,
Haketmediğim cümleleri ilk defa senden işittim,
İşindi beni parçalaman, şuan mutlumusun?
Yıkık dökük gece kondunun zemin katındadır leşim...

Kalbim seninle değil şuan zehirle dolu, dumanlı gözlerim,
Fakat yıllardır göremediğim gözlerine hala hayranım,
İçinden at demek kolaydı, bebeğin ana sütüne muhtaç olduğu gibi,
Bir kere görebilsem gül yüzünü, belkide huzur bulur hayatım...

Benimleyken sözlerin aynı ney gibiydi huzur verirdi gönlüme,
Bulutlara hapsolmuş kara duman gibi bekliyorum kalbime,
Şuanki değilde, benimleyken kurduğun cümlelerle gel ömrüme,
Nacizane gökyüzünden 1 damla daha sen yağsa, usanmadan tekrar şükrederim rabbime...

Gökyüzü sana muhtaç bu aylarda, bekliyor herkez içini ısıtacak bir güneş,
Ya gel yanıma usulca, yada o sözlerinle beni bi daha kül et,
Kuvvet alamadığın cümleleri savurup hayatıma girdin, tamam hadi yine küfret,
Yine gelmeyecek der dostum, bakma onlara sen aynı sen ol yine gel .iktir et...

Mesafe kısaldıkça uzuyor hayallerim ve artıyor ümitler,
Şuan bulunduğum yer sana yakın olan, yıkılmış en kral daire,
Ve daire çizdim etrafında kul gibi, Allah'tan sonra sana taptım ben harbiden...

Milyonlarca Deniz düşün ve boynun kıvrılmayacak kadar büyük bir dağ...
O denizin mavisinden seni yazsam yetmez, halbuki ben bunları biliyorum,
Sen o dağın yamacında pineklerken ben zirveden yanına ucuyorum,
Yaklaştıkça sönüyor umutlar, sanırım yaralarımı kapatmaya yetmez o dağ...