Uzakta

Kayıp giden umutların ardından bakarken
gördüğümüz manzara bırakmayacakmış gibi
sımsıkı tutar insanın dilini, dinini...
Kendinden başka akacak yeri olmayan
yorgun bir nehir bu aslında,
döne dolaşa aynı yere çıkıyor yollar.
Sorumlusu yok mu bu suçun?
Suç olduğu da şüpheli zaten..
Önce duyabilme yetin kaybolur,
yavaş yavaş duymazdan gelirsin evreni.
Sonra göremezsin çiçeklerin açmaya başladığını,
veya ağaçların sonbahara hazırlanırken
yeryüzünü sarı ve turuncu renklere boyayışını.
İştahsız oturursun iftar sofrasına.
Bedenin can atarken yaşamalara
sen oturup bir köşede susmayı tercih edersin.
Aşktan uzakken işte böyle bitersin...