Uzaktan Sevmeler

Biz görmeden sevdik sevgiliyi.
Ne yanına oturabildik,
İki satır muhabbet etmek için.
Ne de dizimize yatırabildik,
Saçlarıyla oynayabilmek için.
Yârin kokusu nedir bilmeyiz!
Biz kilometreleri aşk deyipte,
Metrelere indirip sevmişiz.
Yandık, kavrulduk ta pare pare,
Ses çıkartmadık aşkımızdan yâre.
Bir gün olsun isyan etmedik,
Allah'tandır deyipte takdir-i ilahiye.
Her Gün, her saat, her saniye,
Daha büyük bir aşkla bekledik.
Bizi ayakta tutan tek şey,
Yârin o buğulu billur sesiydi.
Kendisine âşık olmamıza nedende.
Aşkıyla anamızdan emdiğimiz sütü,
Fitil fitil burnumuzdan getirende.
Mesela sarılamadık doyasıya,
Biz hiçbir zaman sevgiliye.
Bahar geldiğinde dizlerine yatamadık,
Kucağında ölmeyi dileyecek bir şevkle.
Biz sadece delice, manyakça sevdik.
Her Gün büyük bir aşkla, hevesle.
Tamam, bazen bıçak kemiği,
Yardı geçti boydan boya ama
Asla bizi ve sevgimizi ayıramadı.
Lafın özü şu ki sevgili;
Seni büyük bir aşkla sevmem için,
Dünya gözü ile görmeme gerek yok ki.
Sen istisnasız her gece rüyamda,
Her saniye düşümde, aklımda,
Ve bir ömür boyu kalbimdesin.
Şunu da aklında tut, unutma!
Damarımda ki kanım olsaydın.
İnan belki de bu kadar,
yakın olamazdın bana, aşkıma.