Uzat Ömrünün Ellerini Yar
Yalnızlık rüzgarlarıyla oynaştığın bir gecede
Kendini bana sakladığın senle gel
Düşlerimin ucundan tut
Ve senli hayallerimin yanına sokul usulca
Aşk yağmurlarınla ısıt beni
Yüreğindeki güneşle yak sevgili
Hazan aylarının kokusunu bırakma
Varlığının zerresi yetiyorken bana
Beni sensizliğe alışmaya mahkum etme
Uzat ömrünün ellerini yar
Son nefesine kadar ruhunda kalayım
Kalbimin azıcık ucundan sevsen yeter
Tadımlık değilim sevgili doyamazsın
Bakışın içimde saklı yırtık bir mektup
Ellerim yazmaya korkan bir dilsiz
Ben yalnızlıkların kalemi bir şaire
Sense kelimelerimi fırlatıp atan
Kalbi buzlar ülkesine hükümdar bir padişah
Varlığının zerresi yetiyorken bana
Beni sensizliğe alışmaya mahkum etme
Uzat ömrünün ellerini yar
Son nefesine kadar ruhunda kalayım
Kristal duruşlu mutlulukların sırça kadehleriyle lirik bir öykünün düşlerini takip ederiz, ışıkların balesini izlerken. Çerçevesi serüvenleri almayan, mavilikleri koynunda saklayan ve çeyrek yaşanmışlıkların menevişleriyle yenilenmeyen bir ömrün pusulası yoktur. Renkler suskuya, dolunay gözler tutkuya ve şiirler de kusursuz bir utkuya sevdalıdır her devirde. Duvağımız hayattır ve biz o hayatın içinde korkusuz yürüdükçe onurumuz hep yükseklerdedir... Tebrikler.
Düşlerimin ucundan tut Ve senli hayallerimin yanına sokul usulca
Sokul ki kendini bulasın orda2 dercesine duygularını dökmüş şaire kelimelere. Tebrikler Sultan hanım