Uzatma/ Hadi Gönlünü Soyun

Kınalarını silen bir gelin esrimesidir gece
bak rüzgârın pullanmış dudakları öpüyor bizi
parmaklarımın arasında inadına çıkmazlar
ve şakaklarımda dudak iniltilerin var senin
esneyen yalnız biz değiliz unutma
ruh var bedene enserlenmiş emanet
gece var gündüzün nikâhına düşen
kurtlar var ormanın artığı
bize düşen...

sen ve ben
keskin bir vahşete lokmayız
kobay çığlığı gibiyken
deneysel öpüşmelerimiz
tat verdikçe dudaklarımızdaki dokuya
vahşi bir aslan kesilir cinsel metaforlar
azı dişi kırılır o gizil dişiliğinin
altımda döşek ısınması bir his
ve allı pullu nevresim ile
aramızda süzülürsün sen
zafere bilenmişken bedenlerimiz

-alıp gitsen de artık yaşantılarımızı
neye yarar/ sözü geçmez eski inatlaşmaların-

şimdi izlerini getir en eski zamanların
rüzgâra üç beş kuruş tutuştur şimdi
özlemek tuz acılığında ısırılan dudaklara
lavanta tadında mevsimler yamalamaktır

gümüş lekeli bir izleğin ortasındayız ikimiz
ne beğensen bir şey değişecek anlamda
ne dudak büksen dönebileceğiz geçmiş zamana

-tut ellerimi zavallı halime bakma /inadına tut-

nasıl ki parçaları dağılmazsa sağlam bir binanın
demir ve kum örgülü temellerini attık
hüsün kokulu mavi bir sevdanın

uzatma/ hadi gönlünü soyun
yüreğim Arnavut kaldırımıdır sana
yürü bana/ yürü ki ezilsin ezginliğim
hüznünü yıka/ yakıp yıkarak tortularını
gelinliğinde çarşaf gibi açılsın denizler
kuzey rüzgârlarına düşsün unuttuğumuz yakamoz
duraksamış aşkımızın istikametinde
ve gece bitmezden önce

düşün ki leyli sabah olacak birazdan
tılsımı dağılacak aramızdaki şeyin
sarıl bana zulandaki en güçlü yanınla
aşk inadına sarılmaktır bilinmezliğe