Üzülecek Kimsem Yok

Dünyaya aldırmayan güçlü yüreğim vardı
Dinlemedi aklımı kandı bir hayırsıza
Zavallı kalbimi de sevda illeti sardı
Sızım sızım sızlayıp meyil verdi arsıza

Yataklar diken oldu uyku girmez gözüme
Yıldızlara ağladım derdimi döktüm aya
Aklım fikrim yok oldu rüzgar şahit sözüme
Geçip gitti şu ömrüm günleri saya saya

Toz edip hayalleri savurdum hep yellere
Volkan gibi yanarak bir avuç kül oldum ben
Ümitleri boğdurdum kaptırarak sellere
Kalbim acı doluyken yalancıktan güldüm ben

Hayatımdan çalarak su gibi aktı zaman
Bekledim de gelmedi o güzel geleceğim
Dertleri zevk edindim felek vermedi aman
Mutluluk çok uzakta tatmadan öleceğim

Çekip gitsem hayattan üzülecek kimsem yok
Kanar gamlı yüreğim kalmadı umudum da
Saplandı tam kalbime öldüren zehirli ok
Yok oldu tüm dertlerim çektiğim son acı da