Üzülme

Kara kaşın çatıp gözün üstüne
Kirpiklerden akan yaşa üzülme.
Can evinden vuran sözün üstüne
Gönle değip geçen taşa üzülme.


Arının kudreti saklıdır balda
Can dediğin seni bırakmaz yolda
Verdiğin söz ile ikrarda kal da
Terk edip gidene boşa üzülme.


Bazen gönül hüzzam ile kederde
O ömrünü koyma sakın hederde
Vuslat yazmıyorsa eğer kaderde
Derde gark edilmiş başa üzülme.


Gönül dağı her gün boran olsa da
Gonca gülün boynun büküp solsa da
Bin bir keder gelip seni bulsa da
Hakikat olmayan düşe üzülme.


Oh! çekerek şöyle kalpten, derinden
İsyan etme asla sen kederinden
Ah alanın çıkar bin bir yerinden
Hasret ile yanan döşe üzülme.


Kederden arınsın o derya özün
Sevdadan yanadır sinende közün
Maviye dal artık gülsün gül yüzün
Dalına konmayan kuşa üzülme.